การแปรรูปอาหารตกเกรด
บนโลกนี้ ผลผลิตทางการเกษตรมากกว่าร้อยละ 95 มักไม่ผ่านมาตรฐานด้านรูปลักษณ์ที่ผู้รับซื้อตั้งไว้ เช่น ขนาด สี รูปร่าง หรือความสมบูรณ์ ส่งผลให้ผลผลิตเหล่านี้ไม่ได้รับการคัดเลือกเข้าสู่ตลาดในราคาสูง และถูกตีมูลค่าต่ำลงอย่างมีนัยสำคัญ
การกำหนดมาตรฐานของผู้รับซื้อเป็นกลยุทธ์ที่มีผลต่อราคาที่เกษตรกรได้รับ โดยทั่วไปจะมีการรับซื้อในปริมาณที่น้อยและเน้นเฉพาะผลผลิตที่ตรงตามเกณฑ์ ทำให้ผลผลิตส่วนใหญ่ที่ไม่ผ่านเกณฑ์ต้องถูกขายในราคาต่ำ แม้จะยังสามารถบริโภคได้ก็ตาม
สำหรับผู้มีรายได้น้อย ผลผลิตเกรดรองที่มีตำหนิเพียงเล็กน้อยยังถือว่าเป็นทางเลือกที่เข้าถึงได้ เพราะมีราคาถูกกว่า ในขณะที่ยังคงคุณค่าทางโภชนาการเหมือนผลผลิตเกรดดี การหมุนเวียนของผลผลิตลักษณะนี้จึงช่วยให้เกิดความยืดหยุ่นในระบบอาหาร
ผลผลิตที่มีลักษณะด้อยที่สุด ซึ่งอาจมีร่องรอยโรคหรือแมลง มักถูกส่งต่อไปยังอุตสาหกรรมแปรรูป เพื่อเพิ่มมูลค่าใหม่ เช่น การทำแยม น้ำผลไม้ อาหารแช่แข็ง หรือถนอมอาหาร ทำให้ยังคงใช้ประโยชน์ได้แทบทั้งหมด ลดการสูญเสียทางอาหาร
แนวทางดังกล่าวช่วยสร้างความมั่นคงทางอาหารให้กับประชากรโลก ทั้งในด้านปริมาณและคุณภาพ ช่วยให้ผลผลิตจากเกษตรกรไม่สูญเปล่า และสามารถส่งต่อเป็นอาหารไปยังพื้นที่ห่างไกลได้อย่างยั่งยืน เป็นการเชื่อมโยงห่วงโซ่อาหารที่ครอบคลุมและมีประสิทธิภาพมากขึ้น
